یوسف اسحاق پور در هجده سالگی در سال 1958 برای تحصیل در رشته سینما به فرانسه آمد: در مدرسه لویی لومیر برای تصویربرداری و سپس در IDHEC (موسسه مطالعات عالی سینمایی) برای کارگردانی و تدوین. سپس در EPHE در رشته فلسفه و جامعه شناسی تحصیل کرد: او دکترای ادبیات است.

​

او که متعلق به اقلیت مذهبی بود و امکان ساخت فیلم در ایران را کایمریک کرده بود، متاثر از «وسوسه غرب» در فرانسه ماند.

​

ژان میتری او را با نظریه سینما آشنا کرد و به لطف لوسین گلدمن آثار لوکاچ جوان و مارکس متفکر منتقد را کشف کرد. که آدورنو و بنیامین به عنوان لنگر و افق اندیشه به آن اضافه شدند.

گذر از شرق به غرب او را به این مکان ناکجاآباد کشاند که برای تفکر مقاله نویسی مطلوب است. این سفر منجر به مجموعه‌ای از مقالات از جمله فلسفه، سیاست و ادبیات شد، اما عمدتاً به تأمل در تصویر اختصاص داشت: در مورد موضوع سینما (تک‌نگاری‌هایی به اورسن ولز، ویسکونتی، اوزو، اس. ری، کیارستمی و چندین مجموعه مقاله اختصاص داده شده است. درباره سینما به طور کلی و در مورد فیلم ها و فیلمسازان خاص) و در مورد نقاشی (پوسن، کوربه، مانه، سورات، دوشان، هاپر، موراندی، روتکو، استال، تاپیس، راوشنبرگ، وارهول، فاتریه، تومبلی، کیفر).

​

اما این مسیر نه ایران را فراموش کرد - با مقالاتی درباره مینیاتور ایرانی و هدایت، نویسنده بزرگ مدرن، و درباره هنرمند پلاستیک چهرهه فیضجو - و نه تمرین تیراندازی با پنج آلبوم عکس.

دکترای دولتی، یوسف اسحاق پور، استاد تاریخ هنر و تاریخ سینما در دانشگاه دکارت پاریس بود.

​

او شوالیه هنر و ادبیات است. آکادمی فرانسه در سال 1991 جایزه Lequeux و CNC جایزه Henri Ginet را برای کتاب هنر و مقاله در سال 2001 به او اعطا کرد.

یوسف اسحاق پور در 15 اکتبر 2021 در پاریس درگذشت.